İlçe Milli Eğitim Müdürümüz Ali SARAÇ´ın konuşması:

Sayın kaymakamım, sayın garnizon komutanım, sayın belediye başkanım

Değerli konuklar, kıymetli meslektaşlarım, basınımızın değerli mensupları

24 Kasım öğretmenler günü münasebeti ile tertip ettiğimiz programımıza hoş geldiniz, safalar getirdiniz. Öncelikle göreve yeni başlayıp bugün yemin edecek olan öğretmen arkadaşlarıma öğretmenlik hayatlarında başarılar diliyorum. Emekliye ayrılan personelimize de verdikleri hizmetlerden dolayı teşekkür ederken yeni hayatlarında da mutlu ve sağlıklı bir yaşam diliyorum. Ancak şunu da ilave etmeden geçemeyeceğim. Öğretmenin emekliliği yoktur. Sahip olduğunuz bilgi birikimini mezara kadar insanlarımıza aktaracağınıza inanıyorum.

Sayın kaymakamım, bizler büyük bir aileyiz. 1 okul öncesi, 18 ilkokul, 14 ortaokul, 5 tane lise, bünyesinde okul öncesi, ilkokul, ortaokul ve liseyi barındıran iş eğitim okulu, mesleki eğitim merkezi, halk eğitim merkezimiz ve öğretmen evimiz ile ilçemizdeki eğitimi en üst seviyeye çıkarma gayretindeyiz. 440 personelimize ilave olarak 120 ücretli öğretmenimiz ve 6800 öğrencimizin yanına velilerimizi de ilave edecek olursak, neredeyse her ev ile bir bağlantımız olduğunu görüyoruz.  Bunun bilinci ve şuuruyla hareket ediyoruz.

Değerli arkadaşlarım, Allah insanı kendi ruhundan yaratmıştır. Dolayısıyla insanın yaratıcı, üretici olması gerekir. Olmak zorundadır.

Hammaddemiz insan. Bedeni var bir de ruhu var. Sizler aşk ehlisiniz, muhabbet insanısınız, kalp mimarlarısınız, evlatlarımızı ruhen şekillendiren ressamlarsınız, değerli arkadaşlar.

Nasıl bir gençlik istiyoruz?

Okuyan, araştıran, soran, sorgulayan; ezberlere, kalıplara, dayatmalara itiraz edebilen bir gençlik istiyoruz.

Kendine öz güven duyan bir gençlik istiyoruz. Bizim ecdadımızın tarih sayfalarında gençlerimizin yüzünü kızartacak hiçbir olay gösteremezsiniz.

Yine eğitim alan tüm çocuklarımız şunu bilmelidir. Herkes pilot olamaz, herkes astronot olamaz, herkes kaptan olamaz. İster bir dağın zirvesinde isterse bir vadide kuru ot dahi olsalar ama en iyisi olsunlar. Lütfen çocuklarımızın zihinlerine bunu yerleştirelim.

Bir çocuğa sabrı, merhameti öğretmek matematiği öğretmekten daha önemlidir. İyi insan olmayı öğretelim. En önemlisi budur. Çünkü hatıralarda kalan tek şey ‘ iyi insandı ’.

Kalbine giremediğiniz öğrencinin beynine giremezsiniz. Dolayısıyla çocukları okumasını bilmeliyiz. Çocukları okuyamayan çocukları okutamaz. Asıl olan çocuğu okumaktır. Çocuğu okuyabilmek için de çocuğun yetiştiği evi, aileyi, toplumu ve zamanı doğru okuyabilmek zorundayız. Benim yaşadığım çocukluk dönemi ile şu anki zaman arasında uçurum var.    

Bunları yapacak olan sizlersiniz değerli öğretmen arkadaşlarım. Bunları fazlasıyla yaptığınıza yürekten inanıyorum. Nasıl yapıyorsunuz?

“Bana Seni gerek Seni” diyen Yunus Emre gibi öğrencilerinizi gönülden seviyorsunuz. Kendi evladına nasıl davranılmasını istiyorsanız sınıfınızdaki öğrencilerine de aynı şekilde davranıyorsunuz.

Bizler hem eğitimciyiz hem de aynı zamanda anne babayız. Yeri gelmişken Hz. Ali’nin de çocuklarla ilgili şu ifadesini paylaşmak istiyorum: “Çocuklarla 7 yaşına kadar çocuklaşın, oynayın. 7–15 yaş arasında çocuklarınızla arkadaş olun. 15 yaşından sonrada çocuklarınızla istişare edin.”

İlçe mili eğitim müdürlüğümüz ile iş eğitim okulumuz aynı binada bulunuyor. Ben öğretmen arkadaşlarımızdan bazen bu okulu ziyaret etmelerini istiyorum. Bu okulda çalışan öğretmenlerimizin çok güzel hatıraları var. Gelin onlardan dinleyin. İş eğitim okulumuzda ilkokul, ortaokul, lise düzeyinde hafif ve orta zihinsel düzeydeki çocuklarımıza eğitim verilmektedir. Sabahları servis araçlarıyla evlerinden alınan bu çocuklar anneleri, ablaları, babaları ile beraber geliyorlar. Öğretmenlerimizin ellerinden tutup bahçede gezdiklerini izliyorsunuz.

Mili eğitime girip çıkarken onlarla şakalaşıyorum. Hal hatır soruyorum. Bir gün bir tanesine sormuştum. Adın ne? Dedi ki ‘bana Apo diyorlar ama siz bana Abdullah derseniz çok iyi olur. Cevaba hayran kalmıştım. Bir akşamüstü çarşı içinde yürürken yanımdan geçen bir ses Ali abi diye seslendi. Döndüm baktım bizim Abdullah. İyi akşamlar Abdullah dedim. O da iyi akşamlar dedi. Sabahleyin merdivenlerde karşılaştık. Ali abi diye seslendi. Beni nasıl tanıdın. Diye sordu. DEĞERLİ ÖĞRETMENLERİM ben o öğrenciye ismimi hiç söylemedim. Ama öğrenmiş. ÖĞRENMİŞ. 

Geçtiğimiz günlerde basına yansıdı. Ben okuyunca çok gururlandım. Sizler de okumuşsunuzdur. Yine de paylaşmak istiyorum. Hakkâri’nin Dağlıca kırsalında Oramar tepelerinde teröristleri temizlemek için operasyon başlatılmıştır. Özel kuvvetlerden oluşan 500 kişilik askeri personel 3500 rakımlı, sıfırın altında 15 derece soğukta yaklaşık 40 gün geçirmişler. 2 Kasım günü özel kuvvetler komutanı telsizin başına geçer ve 40 günden beri dağlarda savaşan özel kuvvet timlerin komutanına şunları söyler:” arkadaşlar çok yoruldunuz, artık nöbet değişim vakti geldi, sizi alıp başka birlikleri göndereceğim” der. Telsizden şu cevap duyulur:  “Hedeflediğimiz tepelere bayrağımızı dikmeden gelmeyeceğiz.” Bordo Bereliler’ in komutanı bu cevap üzerine gözyaşlarını tutamıyor ve “Tamam” diyor.

Bu görüşmeden 3 gün sonra, 5 Kasım’da da Oramar Tepesine bayrağımız dikiliyor. Bu yiğitleri yetiştiren öğretmenlerimiz ile onları eğiten komutanlarımızın ellerinden öpüyorum.

Benim ilkokul öğretmenimin ismi Fatma TİRYAKİ. Kendileri Malkarada oturuyorlar. Program sonunda kendilerini ziyarete gideceğim. Kendilerini buraya getirip huzurlarınızda ellini öpmek isterdim ancak sağlık problemleri var. Allah kendisine sağlık, sıhhat, afiyet versin diyorum.   

24 Kasım öğretmenler günü münasebetiyle burada emeği geçen tüm arkadaşlarıma ve öğrencilerime şükranlarımı sunuyorum. Katılımlarınızdan dolayı da teşekkür ediyor saygılar sunarım.